هدیه ی مهربان ترین

سید علی اشتباهی کرده. عصبانی ام. می گوید: ببخشید! می گویم: نمی شود که هی یک اشتباه را تکرار کنی و بعدش هی بگویی ببخشید... یک آن به خودم آمدم. این همان کاری نیست که من مرتب در پیشگاه خدا می کنم؟

وقتی پسر بزرگ تر قوی تر باشد و پسر کوچکتر، قلدرتر، دعوا پیش می آید و همین طور کــــــــــــــــش می آید.

« ربّنا هَب لَنا مِن أزواجنا و ذرّیاتنا قرّه اعیُن واجعلنا لِلمتّقین إماما» از قنوت نمازهای دوران بارداری، با این آیه انس گرفتم. آیه را می خواندم و فکر می کردم. دعا می کردم و فکر می کردم. فکر می کردم بچه ی آدم چطوری باید باشد که بشود نور چشمش؟ *** باردار که بودم زیارت عاشورا را خواندم؛ با صد لعن و صد سلام. شنیده بودم بچه ی آدم شهید می شود.